Hackenberg - De Reus van de Maginotlinie

De Hackenberg (A19), gebouwd tussen 1929 en 1935 op de gelijknamige heuvel, is het grootste bouwwerk van de Maginotlinie. In dit formidabele fort, op sommige plaatsen gegraven op 96 meter diepte, is alles reusachtig: twee ingangen, 17 gevechtsblokken, verdeeld in twee westelijke en oostelijke halfwerken, 25 kanonnen waarvan 7 antitank-, 33 lichte mortieren, 30 machinegeweren en 60 geweren - machinegeweren, een opslagcapaciteit van bijna 80.000 granaten en 1,5 miljoen patronen van 7,5 mm, een dikte van 3,50 meter beton voor de wanden van de blokken die aan vijandelijk vuur zijn blootgesteld, 10 kilometer ondergrondse gangen.
In 1940 woonden 43 officieren en 1040 bemanningsleden in het fort; ze behoorden tot de 164e RIF, de 163e RAP, de 2e, 15e en 18e genieregimenten.
Door het precieze en dodelijke vuur van de artillerie in juni 1940, maar zonder directe aanval, werd het gebouw bezet door de Duitsers en vervolgens gedeeltelijk opnieuw gebruikt, met name om de opmars van de geallieerden te vertragen. Het blok 8 werd vervolgens aangevallen en geneutraliseerd door Amerikaanse troepen van de 90th Infantry Division in november 1944.
Het werd tot in de jaren 70 onderhouden door het Franse leger en in 1975 verkocht aan de vereniging Amifort-Veckring. Sindsdien is het gedeeltelijk opengesteld voor het publiek en ontvangt het bijna 50.000 bezoekers per jaar.
Voor de eerste keer verkent Michel Truttmann, een eminente erkende specialist in fortificatie, alle gebieden die verband houden met het ontwerp, de constructie en de geschiedenis van deze reus van de Maginot-lijn, dankzij niet-gepubliceerde getuigenissen en de moderne basisgegevens. Dit vernieuwende werk, het resultaat van 45 jaar onderzoek, wordt geïllustreerd met bijna 400 foto's, plattegronden en diagrammen.